Ýçimi yakanlarý anlatmaya kalkarsam,
Aðzýmdan çýkan sözden dudak yanar dil yanar.
Yüreðimde yanardað lâvlar gibi akarsam,
Sönmyen közlerimden rüzgâr yanar yel yanar.
 
Varsýn “mecazi” deyin bilek kýrýk, bel sakat,
Güneþ görmüþ kar gibi eridim nerde dakat!
Davetinize uyup kalkar gelirim fakat,
Ardýmda kalan izden toprak yanar yol yanar.
 
Perde aralanmadan þudur aldýðým karar,
Þimdi aðzýnla kuþ tut sanma ki iþe yarar,
Ya sus! ya beni sustur, kimse görmesin zarar,
Senden benden ve (bizden) âlem yanar el yanar.
 
Ayser ÖZBAKIR