Henüz kış değildi lakin bahar da değildi
Umut, son bohçalara sarılırken doğdum
Yazları kurak kışları soğuk bir hayat
Kundağıma yazıldı reyyan
Yokluğu emdim ana göğsünden
Ekinler büyüyünce doydum tek
Bilsen, ne kadar uzun sürer
Turnaları beklemek

Yetmedi uçurtmalarıma yelin gücü
Hangi taşa sorsan tanır gözyaşımı
Her ağacın gölgesinde bir sefil oğlan
Kime desem; bu güneş bu ay bu yıldız
Bir homurtu bozkırın göğsünde
Hala tavan arasında umutlarımız

Bavulumda taşırken alın yazımı
Söyle reyyan, hangi şehir sever ayazımı
Kaldırsam ruhumun örtüsünü
Çırılçıplak kalsa bütün tarihim
Arkamdan su döken eller nasırlı
Edebiyatımın aksanı bozuk
Henüz başucumda bakire yokluk

Hangi pazardan aldımsa ben bu düşleri
Hep çürük çıktı hep bozuk çıktı
Avuçlarımda büyüttüğüm çiçekler
Ya güneşe ya suya acıktı
O yüzden bir bahçe sunamam sana
Gel, durma öyle uzaklarda reyyan
Çaresizliğimden öp beni
Dokun usul usul bütün talihime
Yürüdüğüm yolları takıp tığına
Yorgunluğumdan öp beni
Sil küçük ellerinle gözyaşlarımı
Kırgınlığımdan öp beni reyyan
( Ağıt başlıklı yazı poet19 tarafından 8.05.2014 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.