Umarsız olabilseydim
keşke
Hayata, insana,
kendime,
Ve hiç olmadığı kadar
Hayata duyduğum o
sessiz öfke.
Ya da çekip gitmeli bu
diyardan
Mümkün mü söyle
Kendimden bile
vazgeçemezken.
Diz boyu, ömür boyu bir
küskünlük
Ne varsa kaçıp,
gizlendiğim
Tam önümde sıraya
dizilmişken.
Kelimeler uçuşmakta
Duman duman başımda,
Sesler kesildi aniden
Ne varsa sisin ardında
gizlenen.
Siluetler görünmez oldu
Fısıltılar duyulmaz,
Kulağımda ise en
sevdiğim şarkı.
Nağmeler okşarken
ruhumu
Bitmek bilmez sanmıştım
Oysa aniden geldi sonu.
Tükenişler ta derinden
Kimseler bilmeden;
Ne görürler ne duyarlar
Hepsi kendi
dünyasındalar.
Gün kısa gece uzun
Tükendi nefesim,
soluksuzum.
Yarınlar düşlere gebe
Önümde bekleyen sayısız
bilmece.
Kifayetsizim hiç
olmadığı kadar
Ne günüm ne yarınım
var.
Kadim dostum yalnızlık
Ezelden beri
Bırakmadı ki elimi…