şiirlerde sarsılır
hem de öyle sarsılır ki
kalkamaz olur yerinden
kötürüm olur
umudunu yükledikçe kırlangıçlara
...
Sararır inler bazen de
hıçkırır ince ince
ve eylül kaybolunca ellerinden
sızlar sessizce
...
Bir güfte olsa heyecanlanır belki
sonra makamın telleriyle ağlar
sarsılır işte yine
sarsılır
sarı defterlerin küf kokuları içinde
...
Ve özlemler b/attığı zaman ciğerine
için için burkulur
titrer sesi
...
Düğümleri sökemediği zaman
satırlardan
sarsılır
yine sarsılır
kanar en maviyle
...
Dokunduğunda acır göğsü
Değmek istemez dudaklarına
İsyanını seyreylerken sen
Okuyamazsın onu
okuyamazsın işte
...
Ve şiirin ağlaması
çağlamasından zor olsa da
bir kez ağlarsa
bir kez ağlarsa
daha da susturamazsın
...
nilüfer zontul aktaş