Soğuk kış gününde
Göğsümde üşümüştü nefesin
Şimdi gecedir ay, sokağa çıkmak yasak
Siyah ve zifiri soğuktur
Üşüyorsun
Üşümeni sevdim
Şehirler benimdi, benimdi izbe sokaklar
Bakire ve sessizdi
Dargındı kaldırımlar
Yağmurlar şehrin cüzzam mikrobuydu
Ama yalnız dudakları ıslaktı bu şehrin
Dudaklarını sevdim
Toprağın dibinden şiir kazır tırnaklarım
Yabancı bakışlı adamın gözlerinden
İçimi kırmış, yıllanmış hüzünlü politikalar
Kül olmuş, acı olmuş ülke meselelerim
Sen anlarsın
Anlamanı sevdim
Solcular geliyor aklıma, sağcılar
Devrimciler demeliyim ya da ülkücüler
Fişlenmiş devlet entrikalarında kaybolmadan
Ölmeden henüz, bankaların soygunculuk oyunlarından
Yetişti ruhumuz, Arapça ezana
Yetişmeni sevdim
Yeniden var oluşun gözümde, Cumhuriyet adı
İçimde büyüdüğünü söyledim, sevişmeden benimle
Ve bir hücrede şiir yazmadan sevebildim seni
Kürt olabilirdim, sürgünce bir kürt
Gözlerini sığdırdım kürt olmama umuduma
Gözlerini sevdim
Bir ülke yarattı şiirlerimiz yaralı bereli
Şehirlerin saçlarını öptü çocuklar, tel tel
İdamları unutuldu, yaralarının yası yok oldu
Acının adı Cumartesi
Ben garip, sen güzel
Ölüm her yerde aynı
Bir ülke daha yok sen yoksan
Bir şiir daha yok sen yoksan
Olmayışını sevdim.
Gökçe Üstündağ
Şubat 2014
(
Sürgünce Bir Şiir başlıklı yazı
G ö k ç é ! tarafından
9.03.2014 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
