T/uzaklarına dürülmüş halim
S/aklandım sınırsız boylarında hayatın
Mecalsiz kalmıştım soluğum kesik
Sessizliğin hüzünlü melodisini çalarken ruhum
Buğulu gözlerim fakirliği gördü sensiz
Hani o vedasız gidişinle
Alev olmuş yakıyordu sanki güneş hayatımı
Acizdim
Çaresiz
Garip bir kuş gibi kimsesizliğe kanat çırptım durdum
Dudaklarım kurumuştu bir yudum suya hasret
Kendime baktım
Zayıftım
Bir dost eli aradım yalnızlığımda,
Ağlarken gözlerimde akşam
Kızıldı ufuk gözlerim hüzne bulanmış
Ağladım
Sızlandım
Nafile
Sesim hıçkırıklarla boğulmuş
Kanayan yüreğim yokluğunla çoktan kaybolmuş
Hamuş olmuş susmuş kalbim lâl
Ne çare kör kuyulara atmıştın gülen gözlerimi
Alacakaranlığı arar oldum
Heyhat
Buruk geçen yıllar
Yorgun bedenim
Ay ışığında kimsesizliğim saklanır oldu
Gecelerin sırlı örtüsüne teslim özlerim
Siyahla barışık sus düşmüş gözlerim
Şafak atmış gizemli günlerim
Firak yolcusuyum yoklukla beklerim
Teslim oldum gözlerinden uzak
Sözlerinden yoksun
Yalnızlık üşürdü ruhumda
Soğuk o bakışların
Üşütüyor
Üşüyorum
Siyaha sarılıp
Yokluğunla ısınıyorum
Tenim ufukta çözülürken
Sırlar kaybolup
Perde perde yükseliyor
Ulaşamıyorum
Aşk ulaşılmaz bir bulut
Yumak yumak kayboluyor gökyüzünün mavisinde
B/akıp kalıyorum küskün gözlerimin aksi düşerken çehreme
Nuray AYHAN...
