Gittiğinde sen akşamdı,
Avuçlarımın içi yandı,ağladım,
Sabahlar güneş,yağmurlar,
Çiçekler başkaydı,
Sonra mı?
Acın yavaştan almaya başladı
Güz indi tam yüzyıl sonra bahçeye
Sarardi çardakta ki asmanın yaprakları
Yağmur çizelerken bir aksam üstü
Içeri aldım adını yazdığım masayı
Kar düştü ansızın serinledi ortalık
Yem astım kuşlar için dallara
Hep bir umutla körükledim ateşi
Camların buzuna saplandı bakışlarım
Karacaoğlan'dan Elif'i ezberledim
Yakub'un duâsını günde yüz kez söyledim
Gözlerine şiirler yazdım,
Arada bir resim karaladım.
Sonra
Yastık ve kitaplarla seni paylaştım
Cemre düştü birden toprağa,
Cansuyu yürüdü tabiatın damarına
Leylaklar açtı,kiraz dallarda
Aylardan Mayıs'tı
Sızlamadan ilk kez andım adını
Yaz gelince belediye değişti
Boyandı ikimizin oturduğu kanepe
Ağaçlar budandı,köşeye bina yapıldı
Bakkal taşındı,pastane kapandı
Sonrası
Hiç bir şey eskisi gibi degildi..
Daha bir dikleşti eve çıkan yokuş,
Yeni örtü aldım çardağın altında ki masaya
Arkadaşlar dostlar geldi çay içtik,
Sonra
Sormuyordu artık seni hiç kimse
Bense mecburen unutmuş gibi
Ümit Seyhan
(
Sonra başlıklı yazı
Ümit Seyhan tarafından
6.02.2014 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
