Derler ki:

            Yalnýz yaþayan bir kadýn, Gazneli Mahmut’a  þikâyete gelir:

            -Bir genç her akþam kapýma gelip beni taciz ediyor. Gazneli, adamlarýna emreder:

            -Yarýn gece müþtekinin kapýsýnda pusuya yatacaðýz. Mütecaviz gelirse kafasýna bir çuval geçirip orada hançerleyeceðiz. Emir, eksiksiz yerine getirilir. Makulün yüzü açýlýnca Gazneli el açýp Tanrý’ya þükreder.

 Adamlardan biri sorar Gazneli’ye:

            -Hünkârým, adalet yerini buldu ama gencin yüzünü neden kapattýðýmýzý merak ediyorum.

            -O yaþlarda bir oðlum var. Deli kanlý, oðlum da olabilirdi. Yüzü açýk olsa da oðlum olduðunu görseydim belki de babalýk duygularým galip gelir adaletin tecellisini engelleyebilirdim. Þimdi adaletin tecellisine, ve de oðlumun böyle pis iþlere karýþmadýðýna þükrediyorum…