Kendisine þiirler yazdýðým babam, malumunuz üzere hastalýðý atak yaparak tekrar hastanede yatmak zorunda kaldý. Size burada tedaviden, iðneden ilaçtan bahsetmeyeceðim. Ben þu yaþýmda babamýn hastalýk ve hastane sürecine dair teslimiyetinden söz etmek istiyorum. Ýnsanlar yaþlandýkça huysuz olur derler, inanmayýn siz..Nice genç insana taþ çýkartacak kadar inançlý ve sabýrlý olabiliyorlar. Aslýnda bunun sebebi insan beyninin kendi kendini onarmaya yönelik çabalarýndan kaynaklanýyor.
      Aralýðýn son on günü babam bir enfeksiyon sebebiyle, dört beþ kez acile gidip gelip nihayetinde hastaneye yatýrýlmýþtý. Aðýzdan ilaçla kontrol altýna alýnamayan bir ateþi vardý. Geçen yaz da benzer bir sorun yaþamýþ, bir ay yoðun bakýmdan sonra ikinci kez hayata gözlerini açtýðýnda doktorlarýn terimiyle mucize yaþamýþtýk. Neyse, bize her þeyi beklememiz! konusunda da hatýrlatma yapýlmýþtý. Babam o zaman uyutulmuþtu ve yoðun bakýmdan çýktýðýnda hiç bir þey hatýrlamýyordu. Öyle olurmuþ. Oysa yanýna girip çýktýkça, doktor kendisine seslenmemi, þuurunu uyarmamý tavsiye etmiþ, ben de eskilerden- yenilerden bir þeyler bahsederek bol bol aðlamýþtýk.
     Bu kez durumu farklýydý. Durumu önceki gibi aðýr deðildi ve uyutulmuyordu. Hatta uyuyamadýðýndan söz ediyordu. Onu hastanede býrakýp eve döndükçe tuhaf bir duyguya kapýlýyordum. Sanki hastanede beklemem gerekiyormuþ gibi.. Beklesem ne fark eder ki günde sadece 15 dakika görmeye izin veriliyordu. Bu kez 5 gün kaldý yoðun bakýmda. Sonra hastaneden gelen bir telefon önce beni telaþlandýrsa da, babamýn servise çýkarýlacaðýný ve refakat etmem gerektiðini söylüyordu.
Sevinçle hastaneye gittik. Çünkü hastanede- hapishanede zamanýn nasýl geçtiðini daha doðrusu geçmediðini ancak yaþayan bilir.
     Zavallý babam, kim bilir ne kadar sýkýlmýþtýr diye düþünüyordum. Hal hatýr sorduktan sonra, laf olsun diye yarý þaka yarý gerçek 'eee baba! nasýl geçti bensiz günlerin, sýkýldýn mý?' diye sordum. 'Nasýl geçsin be kýzým, dedi. Cemal  (kanserden ölen ablamýn kocasý yani eniþtem) ilen beraberdik, kaç gecedir, Ilgaz da vardý...Þaþkýn þaþkýn baktým kendisine. Bu iki kiþinin hem bir araya gelmesi hem babamýn yanýna gelmesi söz konusu deðildi. Ilgaz, 6 yaþýnda bir çocuk. Kuzenimin oðlu. Babamýn da biraderinin torunu, Ýzci soyadýmýzý taþýyan tek erkek çocuk. Ama anne- babasý boþandý ve çocuk annesiyle kalýyor. Babam her defasýnda aðladýðý için onun yanýnda çocuðun adýný bile anmaz olmuþtuk..
    Babam þaka diyor sandým. Ben de oyunu devam ettirmek için 'ooo..iyimiþsin sen dedim! eniþtem ne yapýyor? diye sordum. Yani biz Antalya'dayýz, eniþtem Ýzmir'de yaþýyor aslýnda! 'Ýyi..dedi. Güzel bir inek aldým Cemal'e verdim baksýnlar diye.' Hýýmm! dedim, kýskanýyim mi þimdi? Kýs kýs güldü babam. Þaka dediðimi biliyordu. Sonra hafýzasýndan emin olmak için, geçmiþe ait bazý þeyleri, kiþileri sordum, sorun yoktu' Bir tek ablamýn ölmüþ olduðunu inkar etti!. Baba, ablam sanki kanserden ölmüþ diye bir þey duydum, o ineði kim saðacak,  diyerek yem attým! Birden ciddileþerek,'yok caným, dedi, kim uydurmuþ onu! Onu üzmemek adýna inanmýþ görünüp amaan boþver baba, millet uydurmuþ iþte dedim, gülüþtük.
  Velhasýl babam geceleri hiç sýkýlmamýþtý ,eniþtem onun baþýndaymýþ ve bol bol sohbet etmiþler! 'Ya gündüzleri ne yaptýn baba?' diye sordum. 'A be kýzým ne yapacam, zeytin topladýk! dedi. Yaaa dedim. yalnýz mýydýn? Yok, yalnýz deðildim dedi,baþkalarý da vardý ama pek tanýmýyorum! Bitirdin mi bari dedim, yarýn yine gidicen mi? Bitmedi ama kýzým dedi sað bacaðým çok aðrýyor artýk gidemem. Zaten kalan aðacýn zeytinleri de boncuk gibi küçük, toplasan iki avuç çýkmaz, onlarý da kuþlar yesin!..Allak bullak oldum. Babam tüm bunlarý o kadar içten ve inanarak söylüyordu ki, siz olsanýz siz de inanýrdýnýz. Evet, babam yaþadýðý ortamda ve o ortamdaki kiþilerle deðildi, hiç ýzdýrap ve yalnýzlýk çekmemiþti ve sýkýlmamýþtý!...Yorumunu size býrakýyorum..
   Eve çýkardýlar dün. Tam iyileþmiþ deðil. Külçe gibi, ayaða kalkamýyor ama felç deðil. Güçsüz. Toparlanacak inþallah, elimizden geleni yapýyoruz. Sað olsun eþim de çok ilgileniyor. Birlikte söyledikleri bir türkü vardý 'telli sazdýr bunun adý...þeytan bunun neresinde..'diyordu türküde. Eþim yoðun bakýmda babamýn her yanýna girdiðinde söyletmiþ türküyü!! Ben girdiðimde ise aðlýyorduk. Kaliteli hasta ziyaret farký olacak o kadar tabii. Bu gün evde de söylediler. Ama babam türküyü önceden tebessümle söylüyordu þimdi aðlayarak söylüyor! Neden mi? Yanýnda kendisini mutlu etmeye çalýþan insanlar bulunduðuna dair sevincinden olsa gerek!
Þimdi yan odada uyuyor, birazdan ýhlamur içiricem, bakýmýn yapacam. Bu arada sizinle de sohbet etmiþ oldum. Dinlediðiniz için teþekkür ederim. Sevgilerimle..