Online Üye
Online Ziyaretçi
Hüzünlü nağmeler bir
bir
Dökülmekte iken
dudaklarımdan,
Huşu içinde sığınırım
Yalnızlığın kisvesine.
An gelir coşarım,
Kurtulurum esaretinden
Ne varsa derinden üzen.
Bir hışımla değişir
Halet-i ruhiyem,
Sanma ki her dem
Çırpınmaktayım
gölgesinde
Hüzün denilen mabedin.
Kuşanırım metanetimi,
İterim tersiyle elimin
O demlenmiş kaderi.
Yürek adeta kanatlanır,
uçar
Ve eşlik eder kar
beyazı bulutlar.
Kâh ıslanırım ani
sağanaklarda,
An gelir ısınır gönül
Gün ışığının sıcağında.
Mevsimler eşlik eder
Sönüp yanan umutlarıma
Gün geçer, devran döner
Her daim sığınırım
Maneviyatın tılsımına…