Hanidir suskun dilim;

Biraz durgun, biraz öfkeli,

Kim bilir kaçýrdým belki de

Umut denen treni.

Hani nerede yolcular,

Hani nerede makinist

Kaç zaman oldu

Yolum buralara düþeli.

Sahnede oynanmakta oyun,

Üç beþ seyirci

Býkkýn dinlemekten

Ayný replikleri.

Yüzler asýk ve mutsuz

Belli ki;

Herkes gülmeyi

Çoktan unuttu.

Hayat bu iþte,

Bir öyle bir böyle.

Zaman aceleci

Bir bir gülerken

Etraftaki silik gölgeler,

Demlendi elde kalan

Düþler.

Kâh üzgünüz, kâh neþeli.

Elde kaldý efkâr

Söyle, yetmez mi.