Online Üye
Online Ziyaretçi
Sen benim tam halimdin, bütün…
Yarımım şimdi yârim, sensiz
büsbütün!
Sen olmayınca düşüyorum
sevinçlerimi kendimden, mutluluklarımı, gülümsemelerimi, hayallerimi,
umutlarımı… Kalbim bir eskici dükkânına dönüyor. Hatıralara kalıyorum, senli
anlara dalıyorum, yokluğuna banıyorum. Sen varken mutluydum, yalanmış meğer!
Düşe düşe bir hallere giriyorum,
kahroluyorum, mahvoluyorum. Düşe kalka
yaşıyorum seni, düşüyorum hep! Düşlerde arıyorum seni, düş düş dolaşıyorum,
karanlıklar yolum oluyor, çileler çiçeğim oluyor, dikenler yastığım oluyor.
Istırabımı kimselere bildirmiyorum. Sancılarımı kimselere duyurmuyorum.
Diken üstünde yaşıyorum, battı
batacak kalbime! Güle rengini veren bülbülün kanıysa geceye rengini veren de
benim ahımdır. Yüreğimden çıkan her bir ah, boyar siyaha semayı.
Kalbim elimde seni arıyorum, sana
koşuyorum.
Sensizliğim aklıma geliyor kalbim
soluyor bir gül misali ölüyor.
Sen benim toptan halimdin, yek.
Yarımım şimdi yârim, sensiz tek!
Sen olmayınca boynu bükük duruyor
çiçekler saksıda. Kuşlar ötmüyor kafeste. Balıklar yüzmüyor akvaryumda! Bahçe
saksı oluyor, ağaçlar kafes oluyor, denizler akvaryum oluyor ansızın. Sen
olmayınca her şey doğallığını yitiriyor, çiçekler plastikten oluyor, kuşlar
telden, balıklar kâğıttan oluyor.
Sular boydan boya sensizlik
akıyor. Yağmur sensizlik yağdırıyor. Rüzgâr sensizliğin rayihasını getiriyor. Güneş
inadına yakıyor sensizlikten beter.
Sen olmayınca bahar gelir mi bir
daha coğrafyama? Güler miyim yürekten şen kahkaha? Ağlar mıyım sevinçten güle
oynaya?
Dişe diş bir mücadeleye giriyorum
sensiz, mağlup oluyorum.
Çokluğumdun, kalabalığımdın.
Ah edip yandığım oldun şimdi!
Hep bir eksik, hep bir noksandır
sensiz yaşanan her şey ve de herkes! Gökyüzü mavi değildir mesela, yeryüzü
esmer değildir. İçtiğimiz su berrak değildir, yediğimiz ekmek taze değildir.
Zehirdir abı hayat, kahırdır
soluduğumuz hava! İnsanlar mutlu değildir mesela!
Yağmur duasına çıkanlar sen
duasına da çıkarlar burada. Yürekler çoraktır ruhlar kuraktır baştanbaşa… Hisler
çalınmıştır taştan taşa… Gözler körelmektedir yaştan yaşa…
Mutlu bir yüz yoktur bedenlerde,
gülümseyen bir çift göz, gönül okşayan üç beş söz… Diyorum ya eksiktir bu
yaşamda sensiz her şey ve de herkes. Sensiz kördür insanlar, sağırdır hem,
laldir bal gibi, kimse demez ki bu ne haldir? Kimse bilmez ki bu ne beladır?
Sensiz istemem hiçbir şeyi! Eksik
olsun mutlu olmak, gülmek, eğlenmek… Mal mülk varsın olmasın sensiz! Manası yok
yaşamanın, tadı yok şekerin bile! İstemem sensiz hiçbir kimseyi… Âlem sağır
kesilsin hiç de!
Sen benim mükemmel halimdin, tarzımdın
Yarımım şimdi yârim, sensiz
arızayım.