ÝKÝ DAMLA YAÞ

Ne istersin bilmem ki?

Yediðin ardýnda, yemediðin göremedim gitti nerene?

Her bir þey sana hizmetkâr,

En büyük payý alan sen,

Memnuniyetin neye?

Olmazsýn hâlen minnetkâr.

Çýk yarýn ucuna, atla

Uçurumdan, bakmadan ardýna.

Bulursun belki, mutluluðu orada

Düþerken cehennemin kucaðýna.

Takmýþsýn baþýna tülbent,

On rekat günde yat kalk,

Ýftariyelik ile sadakasý cabasý.

Sahi, nereye gider bu kadar hasenat ile hayýr?

Olmaz mý vicdanýn kapýsýnda þefaat?

Olmayana ne yapsýn Yaratan?

Almamýþsa ana karnýnda hamiyyet.

Çek sen de aslýna çek!

Yâd edesim geldi þimdi ceddimi;

‘Yedisinde ne ise yetmiþinde de o mendebur’

Açtýrdýn bayram gelmeden aðzýmý

Nasýl kapanýr? Var sen düþün ardýný.

Ne yaparsan yap

Deðil hocalarý,

Ýstersen tut kendine peygamberi rehber,

Yoksa insaftan nasibin

Eyvah ki eyvah!

Sükunetten bi haber.

Yine aldým belâ baþýma,

Yazýk ki bana,

Fazlasýna çöreklendim hem de haddimden fazla,

Toplamýþým ne kadar rahmet varsa,

Henüz babamýn sulbünde.

Yeniden kurulur mizan,

Yýðýlýr yoksunlar merhametten yana

Dizilirler bir bir kapýma.

Ne diyeyim?

Mevlâ’m doyursun her bir kulunu,

Açlýktan düþen bahtýma.                                      

Bilesin istedim, gelmeden evvel,

Yok ise yüreðinde vefa

Doymazsýn, uðraþma boþuna.

Ýyisi mi yorma þu garibi de

Bul kendine dem yüklü bir bulut,

Ýþte budur ancak, senin derdine çare.

Boþ, nafile kâinat, kaðýttan bir gemi yahut

Uçan kuþ bile olamadý olmayan,

Ýki damla yaþ gözünde.

         Kemal ALKAN