Online Üye
Online Ziyaretçi
Bir kez gece ve gündüz eşit ve güneşli günler başlar ...Bahar... Türkiye'miz paralelinde olan ülkeler de aşağı yukarı ayni iklim şartlarını yaşar. İnsanlar zor kış koşullarından çıkmışlardır. Toprağın altındaki canlılar uyanmağa, yenileşmeğe ve de üretmeğe başlayacaktır. Bu sevinç insanlar içinde önemlidir. Doymak için…
Çiçeklerle birlikte, aşk ile yaşama güzelliğine adımın başlangıcı olduğu için 21 Mart önemlidir. Buna nevroz--nevruz denmiş . “Yeni bahar, yenileşme” anlamındadır. Bunun için bayram yapılmış, inançla dualar da edilmiş. Ben küçükken rahmetli anam bu güzel günde güzel yemekler yaparak kutlardı; dualarla şükrederdi.
Nevruz sanıyorum Türk- Azeri, Fars –İran’dan Orta Asya’ya kadar da böyle kutlanmış, bizlere ulaşmış güzel bir gelenektir. Ancak, bazı bölgelerde zamanla unutulmuş olsa da, yaşatılmıştır. Nevruz, belirli bir etnisiteye ait insanların ve topluluklarla sınırlı bir “sevinç günü” değildir. Hıristiyanlar, Nevruz’unbenzerini "Paskalya" diye kutlar. Nisan sonlarında, biz de kutlamıştık bir zamanlar köylerimizde. Nereden kaldıysa. Akşam ateş yakıp üzerinden atlardık, yumurta tokuştururduk ama Nevruz bizim Anadolu’muz insanının bahara ulaşma sevinç geleneğidir, bayramıdır değişen dünyada. Bir gün değişir veya yenileşir veya kucaklanır da. 21 Mart’ın bizim için bir başka önemi daha var.
Ünü dünya ya taşmış ozanımızAşık Veysel ustamızın hakka yürüyüşüdür bugün. Saygıyla önünde eğilerek, nur içinde yatsın, mekanı yıldızlar , çiçeklerle bezensin... Allah rahmet eylesin...
NEVRUZ BAYRAMIMIZ KUTLU OLSUN..
Bugün şiir gibiyim yazılamıyorum kalemle
Kendimi göremiyorum ah seyredemiyorum
Sevdamı baharlar rüzgarına bıraktım ki yar
Çiçekler arasındayım seni hiç göremiyorum
Şiir olsaydın da okusaydım seni yüreğime
Dünyaları sererdim dünyalarımın üstüne
Gönlüme girişinin yollarına yar serilirdim
Açıyorum kollarımda seni hiç bulamıyorum
Yirmibir Mart hem Nevruz hem şiir günü
Aşık Veysel Babamız da Hak‘kına yürüdü
İlham kaynağımız doğayı çiçekledi övdü
Canlarım bakın ben de ardından yürüyorum
Mehmet PAŞAKAHYAOĞLU