Peltek bir diksiyondu; can evimde duyduğum
Serzeniş buzdan koydu, içten içe buyduğum
Hayalleri kurdurup, maziyi çağlatırken
Şair ne de haklıymış, şiiri ağlatırken
Hangi şarkım çalınsa, ardımdan geliyorsun
Gönlüm zebunca talan, bağrımı deliyorsun
Dilin kemiğimi var, sövgüsüz kayıyorum
Gün batımım kahrımdan, seni yok sayıyorum
Tesbihim başköşede, çektikçe çekiyorum
Ümitlerim komada, cefalar ekiyorum
Sefilce bağdaş kurup, gelmem diyormuş seda
Sevdan kelebek ömrü, gözünü dikmiş veda
Muhabbet kapısının, harap olmuşsa kolu
İklimine yenilmem, Çiğil dolmuşsa yolu
Su yatağı bulanık, Selda taşmış bendinden
Sabahlarım olmuyor, Yelda şaşmış kendinden
Güneşim doğmasa da; istemem destur verme
Kürek mahkûmu cezan, bana atlası serme
Gafilce yaklaşımın, gurur tenezzül etmez
Kızıl kor kızgınlığım, sürünsende aşk yetmez
