Online Üye
Online Ziyaretçi
Uyku, katillerin bile çeşmesi;
Yorgan, Allahsıza kadar sığınak.
Teselli pınarı,sabır memesi;
Size şerbet, bana kum dolu çanak.
Necip Fazıl Kısakürek
Uyuma!
Bu şehir azgın karanlığında
Yutacak seni/
Sur diplerine kazınan namus
Şehir/ki silüeti ağır gelir
Mercekli ayğıtlara
Söz ağırdır
Yüz sağır
Bağır/
Bağır…
Kim duyar seni/
Ya da kim anlar
Gül dalına asılı yüzün
Çitlembik zamanı gel ölüm
Arılar sarhoşken bal özlerine
Horon yüklü omuzlarında
Ellerin evelik izinde
Can tarlasına kan ekerken
Umutlanırken orakların sapı
Ay yırtığına sinerken arzu
Ve…
Dolu uçlardan aşk şarabı
Tene tasallut eril canavarlar
Anlık ikilemlere uçkur bağlayanlar
Uyku!
Acı tebessümlerin son demi
Gül yapraklarına yaşmaktır
Yürekten süzülürken namus
Bilmemektir;
Ölümle karışık saatlerde
Yelkovan aydınlığını
Sararken umutları
Bağrına…
Gökyüzünde bir kanadın
Özgürlüğüdür aşk
Ucuna uçurtma
Tellerinden duadır
Kopup giden baharlara
Ayrıklara sarılı bir cesedin
Bu coğrafyada infazıdır
Bir zamanlar pippa baca
Şimdi sarai Sierra
Dalğıç kuşları son balık avında
Süzgeçlere takılana kadar uyku
Gül deminde…
.