ve gökyüzünde bir gürültü koptu; kıydı cânınaderinde, en derin yerinde kalbimin ki bir nedîm.
o akşam öyle hayret ettim izmir'in figânına,
ki "kükreyen bu muntazam diyâr mıydı yâ?" dedim.
karanlığın dibindeyim; ki bir zülüf kadar siyâh,
"özetle, çıkmayan yolun sonundayım." dedikleri.
hayâlin akla gelse, sağnak aksa gözlerimden âh!..
içimde gök gürüldüyor, ne "yıldırım" dedikleri!
yirmibeşocakikibinonüç
(mefâ'ilun mefâ'ilun mefâ'ilun mefâ'ilun)