Sen yoktun , karanlık bir sokakta yolunu kaybetmiş çocuklar gibi ağlıyordum.
Sen yoktun, korkuyordum... Adım atmaktan.
Sen yoktun, ben kimsesiz ve yalnızdım onca kişiye rağmen.
Sen yoktun , saçma sapan anlamsız bir boşluktu yaşadığım.
sen yoktun, kalbimin kapıları kilitliydi sevdaya...
Bir gün sen geldin ansızın…
Çaldın pas tutmaya
yüz tutmuş kapılarımı,
Kim o demeye fırsat
kalmadan girdin içeri usulca ,
Sanki daha önce defalarca gelmiş gibi yıllarca kalbime ev sahipliği
yapmış gibi...
Sen geldin hissetmeye başladı acıyı bile hissedemeyen nasırlaşmış kalbim,
Yeniden sevmeye
başladı aşka asla diyen yüreğim,
Yeniden kanat çırpmaya başladı, uçmayı unutmuş hayallerim.
Günlerden Cumaydı ayın 14 ü mevsim sonbahar …
Ama ben yaprak dökmüyordum
bu defa
Yeşermeye başlıyordu
kurumuş dallarım,
Sahi en son ne zaman çiçek açmıştı bu bahçede ,
Ne vakit renk mavi olmuştu ne vakit beyaz ?
Ne ara geldi sevdiğim güllerin kırmızısı,
Ne ara yeşil oldu yaprak?
Unuttuğum tüm renkler geldi senin varlğınla...
Şimdi sen gökyüzü gibi uçsuz bucaksız sevginle umut veren mavi,
Ben üzerine ne yazarsan kabul gören kağıt misali beyaz,
Sevgimiz mavi beyaz...
Ve sen hoş geldin Mavim...
hLy...
(
Mavi Ve Beyaz başlıklı yazı
hLy tarafından
27.10.2012 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
