Genç iken ölmeli insan,

“Daha yaþanacak gün var!” demeden,

Kendini yitirmeden,

Hayat kavgasýnda aniden,

Sessizce, ölmeli insan.

Su gibi akýp gitmeli,

Dilinde mahur bir beste ile söylenirken,

Yahut mýrýldanýrken dudaklarý,

“Sevgilim” derken,

Öyle sessiz ve derinden,

Ölmeli insan…

Daha fazla yorulmadan genç kalbi,

Hem de en güzel çaðýnda,

Ölmeli insan.

Belki, bir þiir peþinde koþarken,

Yahut dilinde Fuzuli’den bir beyitle kanarken,

Aniden susmalý dudaklarý.

Ölmeli insan,

Direnmeden,

Ýstemeden,

En þair yaþýnda, týrnaklarýnda mürekkep,

Otopsisinde þiir taþýyarak,

Genç iken ölmeli insan…