Tezgâh tarumar oldu, gazellerim periþan;

Asrýn karanlýðýndan kurtar beni ey Baki!

Ben gülümü isterim, istemem þöhret ve þan;

Asrýn karanlýðýndan kurtar beni ey Baki!

Davut gibi salýnmaz þehrime nur sedalar,

Mersiyeler çoðaldý, kararýyor sevdalar,

Matem faslýnda mýyýz, nedir böyle vedalar?

Asrýn karanlýðýndan kurtar beni ey Baki!

Esmer manzara çizer ressamlarýn elleri,

Devamlý hüzün döker canlarýmýn dilleri,

Artýk bugün esmiyor bad-ý saba yelleri,

Asrýn karanlýðýndan kurtar beni ey Baki!

Mesneviler yazarken oldum Mecnun’dan beter,

Leylalarýn verdiði sevdasýzlýklar yeter!

Sayfama dökülüyor irin yüklü kanlý ter,

Asrýn karanlýðýndan kurtar beni ey Baki!

Þirinlerin gönlüne umut saðmýyor Ferhat,

Çiziliyor kalplere loþlukla yüklü bin hat,

Yaralý hislerimde kurdur artýk saltanat,

Asrýn karanlýðýndan kurtar beni ey Baki!

Pervane dergâhýnda yine dönsün hevesle,

Sükûttan boðulmuþum, þimdi beni nefesle,

Anlatayým aþklarý Davut gibi nur sesle,

Asrýn karanlýðýndan kurtar beni ey Baki!