Online Üye
Online Ziyaretçi
Ümit, bizim iksirimiz.
Ümit, gözlerimizdeki gülücük.
Ümit, yüreğimizi cesaretlendiren savaşçı.
Ne gecede, ne gündüzde; dar zamanımızda ya da geniş günümüzde bize daima arka çıkan şey.
Sevgi ağacımız.
Ümit, altın zamanlarımızın hiç bitmesini istemediğimiz şarkısı.
Ümit, ebedî ilkbaharımız.
Ümit, rüyâlarımızın çiçek bahçesi.
Her dem diri, birlerce çiçeğin sığındığı kucak.
Sevgi bağı.
Hatırlarsın.
Aslında ben, o çiçeklerden tekinin bile adını doğru dürüst bilemem.
Dalında açmış bir çiçeğin adını sormuştun bana.
Bilememiştim.
Bildiğim tek çiçek, sensin!
Benim çiçeğim…
Denize battı batacak akşam güneşi. Suya rengini katmış yakamozlar. Ufku sınırlayan mor dağlar. Ümitlerinin peşinde koşan balıkçılar… Rıhtımdaki genç sevdalılar.
Deniz kenarındayız. Yürüyor, durmadan konuşuyoruz.
Kulaklarımda gürleyen sesin:
“Bu tarafa geç, bir tanem!”
Sonra dalgalar… Bizim hikâyemizi anlatan dalgalar.
Akşam serinliği.
Bildiğim tek çiçek, sensin!
Benim çiçeğim…
30 Mart 2008
Oyhan Hasan Bıldırki