Ah Tamara! Dedim

İlk girdiğimde Van iklimine

Aşk kırık bir hüzün

Dalgalarında Van Gölü’nün

 

Küçük bir adada

Güzel bir kız nazlı ve edalı

Badem ağaçlarının arasında

Başında taç

Sevda yüklü bulutlara arkadaş

 

Gevaşlı genç yakışıklı

Bedeni güçlü ve alımlı

Yüzerken kıyısında Van Gölü’nün

Aşkın tılsımı doğar yüreğine

Ada bir sevda çiçeği gibi

Canlanır gözlerinde

 

Ne Gevaş vardı, ne ada

Ne mabet vardı, ne de dünya

Aşk vardı sadece

Gizemli bir rüya

Sardı iki genci sıkıca

 

Bir mabedin gizeminde

Aşk ulvi bir duygu

Görünce göz

Hissedince yürek

Ellerin naifliğinde

Sevda bir yağmur bulutu

İner iki gencin bedenine

 

Her gece yanan bir ışık

Aşka nefes verir

Dudaklarda bir tebessüm

Ömre değer

Yakamozların ışıltısında

Sevgili bir ay gibidir

 

Dua Tamara’nın dudaklarında aşk

El sallardı her gece

Tanrısı korusun diye

Yüreğini göklere adardı

Gevaşlı yüzerdi sessizce

Yıldızlar ve ay

Yakamozlar da eşlik ederdi

Cırcır böcekleri yürek verirdi

 

Gevaşlı yiğit delikanlı

Aşk yüreğinde bir fırtına

Dayanır mı hiçbir dalga

Kulaçlarında Tamara’nın nefesi

Geçer Van Gölü’nü her gece

Sevgilisinin hasretiyle

 

Karanlık çöktü bir gece

Daraldı Tamara’nın nefesi

Işık ihanet etti

Sinsi bir hayaletin ellerinde

 

Yağmur fırtına ve dalga

Tamara bir ışık

Yanıyor Gevaşlı delikanlıda

Ne kadar kabarsa da dalga

Engel olamıyor aşkına

 

Kulaçlarda aşkın nefesi

Fırtına kadar güçlü

Dalgalar kadar heybetli

Işık aşkın yansıması

Bir pervane gibidir Gevaşlı

Yanma pahasına sevdalı

 

İhanet pusuda sinsi bir gölge

Işık hareket halinde

Yüreği mangal gibi delikanlı

Kulaçlarında aşkı saklı

Yüzer umutla, sevgiyle, hasretle

Sevgilisinin gül tebessümüne

Ama gölgenin ateşi ihanettir

Nice zorluklara göğüs geren aşk

İhanete dayanamamıştır

İhanet aşkın intiharıdır

 

Ah Tamara!

Seni sevdim ölümüne

Duy sesimi ey Tamara!

 

Tamara duymadı belki aşkın sesini

Ama yüreğinde hissetti

Karanlık, gölge ve fırtına

Kesemedi aşkın nefesini

Aşk kırık bir hüzün

Dalgalarında Van Gölü’nün

Tamara ihanet etmedi

Gölün sularında yansıyan aşkına

Tebessüm etti ve

Sessizce bıraktı kendini

 

Vuslatı olmayan aşklar

Ölümsüzlüğe el sallar

Mecnunun Leyla’sı

Ferhat’ın Şirin’i

Memo’nun Zin’i

Kerem’in Aslı’sı neyse

Gevaşlının Tamara’sı da

Ölümsüzlük güftesi diye

Tarihine not düştü Van Gölü’nün


( Ah Tamara başlıklı yazı SeyitAhmetUzun tarafından 13.09.2011 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.