--Hoþbulduk dedi Kayýnbabasý.Ardýndan kayýnvalidesinin elini öptü saygý ile.Kayýnvalidesi ile hoþbeþ ederken kayýnbabasýnýn kendisini, kýlýk kýyafetini süzdüðünü fark etmiþti bir an. Kýsa bir hoþ geldin faslýndan sonra hemen üzerini deðiþti, lavaboya geçti elini yüzünü yýkadý.Tekrar yanlarýna döndü.Kayýnbabasýna dönüp;

--Eee dedi Tuðba, nerde Necdet? Onlarda gelseydi… Funda’nýn kardeþlerini, kayný ile baldýzýný soruyordu.Kayýnbabasý;

--- Necdet tus’a çalýþýyor, Eee sadece týpý bitirip doktor olmakla olmuyor, uzmanlaþmak gerekiyor. Tuðba, biliyorsun geçen yýl Mimarlýk kazandý ya beðenmedi.Bu yýl ondan da týp bekliyoruz artýk. Efe Çaðlar odaya girmiþ, neþeli çýðlýklarý ile sohbeti bölmüþtü.

Akþam yemekler yenmiþ çaylar içilmiþti.Her konu dönüp dolaþýp Necdet ile Tuðba’nýn baþarýsýna, Funda’nýn okumamasýna geliyordu.Ara sýra kayýnbabasýný kapýyý, pencereyi, evini incelerken fark ediyordu. Ve yüzünde o bildik memnuniyetsiz küçümseyici mimikler… Ýþini soruyordu, sigortasýný, maaþýný…

--Þükür geçinip gidiyoruz.Ýle biten cümleleri pekte yeterli olmuyor, kýzýyor, kýzdýðýný belli etmemeye çalýþýyordu. Yatma saati gelip, odasýna çekilince kendini kasmaktan yorulduðunu hissetti.Funda’nýn gelmesini beklemeden uzandý yataða…

Sabah gözlerini araladýðýnda saat henüz 7.00’ gösteriyordu.Eþini uyandýrmaya kýyamadý.Belli ki kendisi yattýktan sonra onlar epeyi daha sohbete devam etmiþlerdi.Üzerini giyindikten sonra mutfaða geçip ayakta bir þeyler atýþtýrdý. Kabanýný alýp almamakta tereddüt etmiþti ya, dýþarý çýkýnca doðru tercih yaptýðýný düþündü. Mayýs ayýnýn ortalarý gelmiþti ama hala havalar soðuktu.Geçen yýl bu zamanlar kolu kýsalarla dolaþtýklarýný hatýrladý.Her zamanki yoldan, dolmuþ duraðýna doðru yürümeye baþladý.Yaðmur yoktu, hava öyle kapalý da deðildi. Ama insanýn içini titreten garip bir hava vardý.Ters bir rüzgar iliklerine kadar iþliyordu. Zamansýz soðuða yakalanan erik kayýsý çiçekleri de havalara daha fazla direnç gösterememiþ, rüzgarda uçuþup duruyorlardý. Alamancýlarýn evinin önünden geçiyordu ki, gayri ihtiyari elini cebine soktu.Cebinin derinliklerinde buruþmuþ bir 5 TL dokundu parmak uçlarýna.Sonra bir iki bozukluðun sesini duydu.Yönünü Alamancýlarýn evine doðru çevirdi.Yürümeye devam etti.Dolmuþ parasý vardý evet.Peki yarýn, diðersi gün…Maaþa daha 12 gün vardý.Onunda avans olarak bir kýsmýný alýp harcamýþtý.Efe Çaðlarýn bezi bitmek üzere idi.Sütçüye geçer ay da para verememiþti. Mahalle Bakkalýna olan borç arttýkça artýyordu.Kurban geliyordu. Geçen yýl da kesememiþti.Ne zor gelmiþti geçen yýl.Üstelik bu yýl büyük ihtimalle babasý da kesemeyecekti. Dolmuþa bindi.Parayý uzattý.arkalarda bulunan bir yere oturdu.Deli düþünceler aklýnda cirit atýyordu yine.Yani gecenin bir saati… Olur muydu… Olmaz mýydý…Yoo olmazdý yakýþmazdý.Ama kimse görmeyecekti ki. Ya birisi görürse.Ama görmezlerdi. Ya yakalanýrsa… Güzel bir plan yapardý.Zekasýna güveniyordu.Olurdu basbayaðý olurdu bu iþ. Hem de tereyaðýndan kýl çeker gibi.Yoo yakýþmazdý.Mehmet’e yakýþmazdý.Küfürler etti aklýndaki düþüncelere.Savuþturdu þeytaný…

Dönüþte cebindeki son 5 TL yi de bozdurmuþtu.Buruþuk kaðýt 5 TL’yi. Eve döndüðünde Kayýnpederi ve kayýnvalidesi gitme hazýrlýðýndaydý.Babasý ve annesi de kendilerinde idi.Bir süre sonra vedalar baþlayýp ayrýldýlar deðerli misafirleri. Üzerinden büyük bir aðýrlýk kalktýðýný hissetti.Onlar ayrýldýktan sonra Funda sokuldu yanýna;

--Mehmet bak kýzacaksýn biliyorum ama… Sorgu dolu gözlerle eþine baktý Mehmet.Funda devam ediyordu;

--Babam ihtiyacýnýz varsa destek çýkayým biraz kýzým dedi.Yani o da benim babam.Yabancý deðil ki..

--Asla Funda…Daha öncede bunun konusu geçti . Biliyorsun… Kesinlikle onlardan para falan alamam ben.Bir daha da bunun konusunu açma olur mu? Sesini çýkarmadý Funda. Çekildi köþesine.

….

Aybaþý gelmiþti.Maaþýný alýp evine dönmüþtü Mehmet.Üçte biri avans olarak daha önce aldýðýndan pek bir þey kalmamýþtý elinde.Ama olsun.Ýyi yada kötü bu ay baþý da gelmiþti ya.Bir kalem kaðýt aldý eline.Ödeme listesini yaptý.Ev kirasý, elektirik, su,bakkal… Ýþin içinden çýkamýyordu.Bakkala vermese bu ay.Teklifi halinde bakkalýn yüzünün þeklini tahmin etmek bile istemiyordu.Ev kirasýný vermese, içerde zaten verilmemiþ bir kira borçlarý vardý. Bu arada birde perde taksidi vardý.Böyle dalmýþ gitmiþken Funda geldi yanýna.

--Eee naaptýn Mehmet.Maaþý aldýn mý?

--Hýý..aldým.Dedi Mehmet.

--Mehmet bayram geliyor.Geçen bayramda biþey almadýn bana.Bu bayram bir takým elbise istiyorum kendime ona göre…Sonra Efe Furkan’ýn da bir þeyi kalm… Sözlerini tamamlayamadý Funda.Öfkeyle kalktý yerinden.Köpürdü birden.Diline geleni söyledi Funda’ya.Sonra kapýyý vurdu çýktý.Olacak iþ miydi bu.Nerde yaþýyordu Funda, baþka bir evin kadýný mýydý.Nasýl böyle duyarsýz böyle kendine dönük yaþýyabiliyordu. Tamam evin erkeði kendisi idi.Onlarý doyurmak, en iyi þekilde bakmak kendisinin görevi idi.Ama þartlarý belliydi. Sanki dünya Funda için yaratýlmýþtý.Sanki ömrünü ona adamýþtý.Çýldýracaktý nerdeyse.Yürüdü…Yürüdü…Yürüdü… Saatler sonra eve geldiðinde Funda’nýn aðlamaktan gözleri þiþmiþti. Oturdular öylece bir süre.Hiç konuþmadýlar.Sonra usul usul sokuldu eþinin yanýna.Sarýldý.Koynuna soktu.Saçlarýný öptü.Kokladý.

Aradan on beþ gün kadar geçmiþti. Sabah iþe giderken evlerinin önünde rastladý Alamancý Amcaya, elinde bir bavul, taksiye biniyordu.

--Hayrola bey amca? Diye sordu.

--Hayýrdýr evladým.Bir tapu iþi var da þehir dýþýna çýkýyorum.Bugün olmasa yarýn dönerim inþallah…

--Ýyi, hayýrlý yolculuklar Beyamca… dedi.

--Saðol evladým. Dedi.Yoluna devam etti Mehmet. Bey amca gidiyordu. Evde ihtiyar kadýn yalnýzdý o zaman.. Yine þeytanlar cirit atmaya baþladý beyninde iþe varýncaya kadar. Türlü vesveselerin karýþtýrdýðý aklýna söz geçiremiyordu nerdeyse.Nasihatlar ile þeytana lanetler ile aklýný zor baþýna toplamýþtý.

Akþam eve geldi. Son kavgadan sonra iyice sessizleþen evin de tadý tuzu kalmamýþtý son günlerde.Ev kirasýný o ay yarým vermiþ, bakkala olan borcun da bir kýsmýný ödemiþ, o ayýda öylece geçiþtirmiþti.Ama bayrama sadece 2 gün kalmýþtý.Yataða bugün erkenden girdi Mehmet. Bir süre sonra Funda’da gelip yanýna sokuldu. O hemen dalývermiþti.O kavgadan sonra yeniden kýyafet konusu hiç açýlmamýþtý.Eþi bahsetmese de yoksunluðun ezikliðini Funda’nýn derinden hissettiðini görüyordu.Gül gibi karýsýnýn gözlerindeki o ýþýk sönmüþtü sanki son günlerde.2 gün sonra bayramdý.Oðlu Efe Çaðlar’a hiçbir þey alamamýþtý. Kendisini hiç düþünemiyordu bile.Onlarýn olaydý.Onlar mutlu olaydý yeterdi. Ama yoktu. Erkek olupta eþine çocuklarýna bakamýyordu. Efe Çaðlar’ýna bir bayramlýk alamýyordu. Eþini çocuðunu mutlu edemiyordu. Düþündükçe çýldýracaktý nerdeyse. Tavana diktiði gözlerini yumdu sýký sýký.Ardýndan þimþekler çaktý birden beyninde.

Doðruldu yerinden.Gözleri donuk, mat bakýþlarla baða sola göz gezdirdi. Duygularý boþalmýþtý bir an. Ýþ elbiselerini giydi usul usul.Lavaboya geçti. Her zaman traþ olduðu falçatayý aldý eline.Jiletini kontrol edip kapattý aðzýný.Koydu cebine.Usulca kapýyý açýp dýþarý çýktý. Gecenin zifiri karanlýðýnda yürümeye baþladý.Hedef belliydi.Yere devrilmiþ çöp kovasýndan gelen pis kokular, önünden gelip geçen kediler, sokak köpekleri…Rüzgarda garip sesler çýkaran kavak  aðaçlarý… Mehmet yürüyordu. Uzun zamandýr þeytanýn ýsrarla çaðýrdýðý eve gelmesine bir þey kalmamýþtý.Bahçe kapýsýna geldi.Etrafa bir göz gezdirdi.Hafif zorlar gibi yaptý kapýyý.Hayýr…kilitliydi.Evin etrafýnda bir tur attý.Yüksek bahçe duvarlarýndan aþýlabilecek bir yer arýyordu.Çöp tenekesi geldi aklýna.30 metre kadar geri yürüdü. Pis kokularýna aldýrmadan uzandý Çöp tenekesine. Saða sola kaçýþan iri siyah kedilere aldýrmamýþtý bile.Aldý getirdi bahçe duvarýnýn arka tarafýna.Çýktý üzerine.Bir çevik hareket ile atlayýverdi bahçeye.Artýk kimse göremezdi kendisini.Usul usul ev etrafýnda bir tur attý.Tüm pencereler demirli idi.Çaresi yoktu.Bu iþin geri dönüþü yoktu.

Kapýya yaklaþtý.Zile bastý.Açan yoktu.Bir daha bastý.Yaþlý Kadýnýn sesi duyuldu ;