Online Üye
Online Ziyaretçi
Hakk’ın ocağına vasıl
olanlar,
Kanmayıp çiğlere pişip gittiler.
Cihana şahitlik için gelenler,
Seyredip âlemi şaşıp gittiler.
Gördüler ki dünya kocaman bir han.
İmarı vakt-i Âdem’e dayanan.
El etek çekip bütün masivâdan
Fenadan bekâya koşup gittiler.
Hasîdi mekânın büyüsü sardı.
Gurbete “Bu benim vatanım!” derdi.
Âlem-i Bekâ’yı âşıklar gördü.
Ovaları, dağları aşıp gittiler.
Gönül erleri Rab od’una yanar.
Ateşe düşse de yaşayanlar var.
Külden ötelere yol bulan onlar.
Nebi’nin peşine düşüp gittiler.
Gafiller onları garip bilmişti.
Eller sağ sandılar, onlar ölmüştü.
Vuslatın müjdesi çoktan gelmişti.
Halk içre bir dem dolaşıp gittiler.