Uyanmadı gitti şu insanoğlu.
Hayvanlarda yoktur dostu satanlar
Beğenmedi gitti şu insanoğlu.
Sonbaharda hüzün doğaya çöker
Son güz yağmurları suyunu döker
Yörükler göçünü sahile çeker
Dayanmadı gitti şu insanoğlu.
Baharla ayılar çıktı ininden
Barbar kullar yaktı yıktı kininden
Parayı görenler bıktı dininden
Boyanmadı gitti şu insanoğlu.
Cemreler düşünce can geldi güne
Dallar meyve derdi sayısız bine
Zenginlik arttıkça gönüller ine
Sevinmedi gitti şu insanoğlu.
Açmadı gönlümün nadide gülü
Arı olan anlar katkısız balı
Düz yürünen yollar çıkılmaz yalı
Avunmadı gitti şu insanoğlu.
Akıl başa gelir uyanır gibi
Mekânın olmuştur toprağın dibi
Dursunî aptal kul değildir nebi
Dövünmedi gitti şu insanoğlu.
Dursun Yeşil –2009