Hey benim heybetli Ýstanbul’um
Hey benim doðduðum þehir
Ah benim büyüdüðüm þehir
Senden uzaklara gitmek var
Rüya deðil bu ,gözüktü yol
Hadi bana gene sýrdaþ ol
Bu þiir’i yazmak istemezdim
Ýhaneti ben yaparmýyým
Deli gibi severken seni
Gözlerimin içinde Ýstanbul
Ayaklarým Ýstanbul sokaklarýna
Atmýþtý imzayý
Dudaðýmda Ýstanbul þarkýlarý
Çiçekler atýyorum her sokaðýna
Hemde suda aðlayan
Nilüfer çiçeklerini
Kalemimde insafsýz
Ben deðil ki
Vicdansýz
Ýstanbul meskenimdin ama
Esiyor acý bir rüzgar
Yol alýyor hayat
Senden çok uzaklara
Heybemde
Kalemim kaðýdým
Ve sen
Ýstanbul’um!

Oya Gedik
Defterimden...