Kendini Hayâlleriyle Aldatıyor
KENDİNİ HAYÂLLERİYLE ALDATIYOR
Boşlukta
kendi kendine kanat çırpan kadın,
yılların yorgunluğunu taşıyor bedeninde.
Bekliyor,
kırpışan kirpiklerin kıvılcımından
yüreğine düşen izlerle
oyalanırken.
Zaman çok acılı.
Kadın hatırlarken geçmişini ağlamaklı.
Gözbebeğinde
gümüş rengine boyanıyor
tüm hâtıralar.
Kafeslerine kapatılan kuşların kaderinden bihaber,
kapanıyor o da kendi âlemine...
. . .
Dalgaların üst üste her yalayışında
ne kadar da köpük köpük kabarıyor yüreği bu denizin.
Artık eylül zamanı sükûnet içindeki bu limana,
dönmüyor ki asla terk edenler.
. . .
Her biri birer tomurcuktu.
Açarlar,
bahara koşarlardı.
Boynu bükük,
soldular,
suskun yaprakların içinde kayboldular...
Kadın bu mevsimde hep neden böyle hüzünle doluyor;
ne kokluyorsa ki o güllerden?
Kendini cimrice içine saklayan,
koca deniz bile;
kendi âlemindeki bu kadına,
dalgasıyla bir çelme de o atıyor!..
Neden kadın biteviye hep kendini,
kendi hayâlleriyle aldatıyor?
Ali Arslan
(
Kendini Hayâlleriyle Aldatıyor başlıklı yazı
Ali Arslan tarafından
26.04.2024 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
