Umudun Işıkları
Bir mutluluk kapısı,
Gözlerini yummuş aptal bir mutluluk.
Bunca sefalet, kaçtıkça yakalıyor insanı.
Yalnızlık çok defa tutuyor ellerinden.
Yapışıyor yakana, ellerin derde bulanmış.
İçini nefret doldurmuşken, gülmeye çalışmak gibi halimiz.
Yok saymak, aslında varken.
Unutmak, aslında hatırlarken.
Gitmek, aslında severken...
Öyle acı, öyle dayanılmaz.
İnsanların ruhu bir mum gibi tükeniyor.
Umudun ışıkları sönüyor
Ve ben korkuyorum.
(
Umudun Işıkları başlıklı yazı
azra-demiroglu tarafından
4/20/2024 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
