Online Üye
Online Ziyaretçi
Öyle yanlizdim ki kimsecikler yok tu
Hani doğdugunda bir aile olur ya
Burada kimse yoktu sessiz sedasız
Dünyada tek kalmış insan gibiydim
Bir hayal koğugunda, olayin ne olduğunu anlarken
Tüm sevdiklerimi arar oldu gözlerim
Yanlizliğin adeta doruk noktasındaydim
Ağlamak istedi gözlerim, kime ağlardim
Bağirmak istedim, sesimi kim duyardı.
Ben ki bir şeyden korkmazken
Yalnızlıktan çok korktum,
Her zamanki gittiğim yerdi benim ki
Gitme sebebim neydi ,Amaç ne
Neyin işaretiydi bu?
Çok mu asi geldim..
Yoksa çok mu günahkar..
Dua etmesini mi bilmedim ..
Ya da dua mi öğretilmedi bana.
Peki öyleyse sorgu meleğim nerede
Hiç mi günah işlemedim..
Sevablarim nerede bir ağaç bile mi dikmedim...
Kendimi aradiğim bir evrende
Bir ayna bile bulamadım
Oysa bahar i ne kadar da çok sevdim
Açan papatyalari, yeni yeşeren kekik leri
gül'un dikenini dahi çikarirken tat alırdım.
niye gül bahçesinde kokuyu bile alamadım...
Arada şükreden ,,,sık sık zikreden bir dilim vardı
Seccadem de bağli bir tesbih
Doğarken babamın aldiği bir kitab
Ben bunları nerede unuttum ....
Ben sevdiğimi dahi
Allah' ım ne güzelde yaratmiş
Diyerek severdim ....
Şimdi neredeydi o güzel yaratilanlar?
Neden bir anda yanlızlığin ortasında kaldım...