Bugün birine güneş doğmadı,
Dün son kez canlı canlı sevildi.
Belki de sevilmeden gitti,
Son kez etrafındaki sesleri duydu.
Son suyunu içti,
Son yemeğini yedi,
Gözleri en son kimi gördü acaba?
Eşini ,çocuklarını,
Komşusunu,
Hastahanedeyse doktorunu...
Uykulu yarı uyanık bilinçle,
Son halini görmeden aynadan,
Kendiyle bile vedalaşmadan,
Yarının olmayacağını bilincinde,
Ama hala tam teslim olmamış ölüme.
Bir ümit, daha yaşar mıyım endişesinde.
Kırdıkları gelir hatrına,
Onu kıranları affeder yüreğindeki diliyle,
Pişmanlıklar söylenmemiş cümleler,
Hissedilmeyen duygular, gösterilmeyen sevgiler,
Gösterilen kinler, sevgisizliklerle dolu günleri,
Gamlı kederli yüreğe doldurmuş,
Herkesi ve her şeyi,
Bağışlar bağışlar yumar gözlerini sessizce.
Bugün birine doğmadı güneş.


              Mehmet Şah Karadamar
( Doğmayan Güneş başlıklı yazı mehmet-sah-karadamar tarafından 7.04.2024 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.