Bir yolculukta tanırmış insan insanı
Kavuklu bir tren garının uzunca raylarında süzülürken ayakları
Yorgunluğunu, kızgınlığını, kırgınlığını anlatır dizleri
Dizi dizi yaşar insankızı
Dizi dizi yaşlanır
Ayrılık ne? Vuslat ne?
Haberi gelir mi yarene?
Bulutların görünmeyen yağmurları
Belki içinde değil de ardında saklıdır
İnsan ne garip
Yağmuru hep içine akıtır
Oysa umulur hep iyilik
Umulur aşk, umulur sevgililik
Bunca yanlışta bolca gerçeklik
Boyunca doğrulardadır sertlik
Yaşamayı seviyorum
Hayır hayır
Ayrı gayrı konuşmuyorum
Sen ayrısın
Bak o kadar mitingler var
Bayrağımı gönderdim sana
Göndere sen kaldır
Ben kabul ettim şimdi yoksun yanımda
Ama iyi ki yanımda vardın
Ayrılıkların acısı vuslatla bitecekse
Sonsuz bir alem için burada görünür yarın
Mutluluk mu istiyorsun
Kalbim hep yanında kırılgan yanının
Tuğsel KARAKIRIK