Gözlerim
kapanırken yavaş yavaş,
Düşlerim
usulca belirir aklımda.
Yılların
yorgunluğu çöker üstüme,
Bir
nefes almak için bile çaba sarfederken.
Uzanırım
sessizlikte,
Yıldızlarla
konuşurum yalnızlığımda.
Gecenin
sessiz çığlıklarına karışır,
İçimdeki
karmaşık duygularla savaşırım.
Bir
zamanlar umut doluydum belki,
Hayaller
kurardım gökyüzüne bakarken.
Ama
şimdi, yılların acımasız gerçeğiyle yüzleştim,
Ve
artık, usanmışlıkla bakıyorum geleceğe.
Rüzgarın
sesiyle dans ederken yapraklar,
Benim
içimde fırtınalar kopar.
Bir
anlam ararım bu yaşamın içinde,
Ama
bulamam, kaybolur giderim karanlıkta.
Usanmışlığın
ağırlığı var üstümde,
Kalkamam
yerimden, yürüyemem ileri.
Gözlerim
kapalı, düşlerimde kaybolmuşum,
Yılların
yükü altında ezilmişim.
Belki
bir gün, bu usanmışlık geçer,
Yeniden
umut dolu bakarım hayata.
Ama
şimdi, sadece yorgunum ve usanmışım,
Ve
bu yorgun düşlerle baş başa kalırım.