Online Üye
Online Ziyaretçi
Bekliyorum hicran limanında,
Gözlerim dolu dizgin köpüren denizde.
Saçlarımı oynatıyor esen rüzgar,
Sadece uçan kuşlar rüzgara karşı geliyor,
Sanki herşey kabul etmiş rüzgarın âzametini.
Ama karşı duran kuşlar yükseliyor,
Hep hayal ettiğim yükseklere yükseliyor,
Belkide asıl mesele karşı gelmek.
Peki ben neden bu limandayım,
Neden terk ediyorum bu şehri?
Yine gözlerime takılıyor dolu dizgin deniz,
Oysa akışına bırakmış çalkalanıp duruyor,
Sinirli bir insan gibi köpürüyor,
Aklım karışıyor!
Bu şehirde kalıp karşı mı gelmeliyim,
Yoksa akışına bırakıp terk mi etmeliyim,
Bilemiyorum,hiçbirşeyi bilemiyorum.
Ama kuşların kanatları var,
Onlar sayesinde karşı geliyor asi rüzgara,
Oysa benim kanatlarımı kırdı bu şehir,
Bu acımasız şehir aldı onları benden.
Karşı duracak birşeyim kalmadı artık,
Tek çarem terk etmek burayı,
O rotasız gemiye binip uzaklaşmak,
Yeni bir limanda hayatı akışına bırakmak...