BATAN GÜNEŞİM


Bakınca hüzünlendim, birden batan güneşe

Gün gibi soldu gitti, eyvah! Uçan gençliğim.

Veda ettim ben artık, şimdiden dosta ,eşe

Kazınınca beynime çıkmaz oldu hiç'liğim.


Bu ben miydim acaba daima melul, mahzun?

Gözde yaş,gönül buruk, kalbe yerleşmiş hüzün...

Baharım geçip gitmiş mevsimler sanki güzün

Tutmaz oldu dizlerim gitti artık dinçliğim.


Dedim “Sen hiç yılmazdın? çökmezdin de ne haber?..

Hele dur da maziden şöyle bir yol haber ver.” 

Haykırır meçhul bir ses daim bana şunu der:

“Her şeyin sonu ölüm... Nerede bilinçliğin?"


Hala umutlar yaşar bitmez sonsuz istekler

Oysa şu sessiz kabir arzuyla beni bekler

Gün gelir heva olur çekilen tüm emekler

Budur çektiğim korku işte son gülünçlüğüm.


Nuri Baş

( Batan Güneşim başlıklı yazı Şairi gureba tarafından 19.02.2024 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.