Tozlanmış bir kütüphaneyim yol kenarında

İçimde onlarca hikâye, roman

Yosun tutmuş bir kayayım göl kenarında

Seyircisi olmak ile yetindiğim hayata

Uzaktan bakar gibiyim

 

İnsan zamanla mı olgunlaşır,

Yaşanmışlıklarıyla mı?

Seneler herkese aynı armağan ile gelmiyor zira

Benim için çocukluğunu dinlemek,

Yetiyor insanın özünü anlamaya

Nerelisin diyerek varılmıyor son durağa

 

Huzursuz bir toprağa kök salmış birine

Öylece sakin ol diyemezsin

Kök sallanırken dal meydan okuyamaz rüzgâra

Korku içinde akşamlar eskitmiş birine

Bu kadar kolay korkma diyemezsin

Akıl unutsa, kalp alışık sık çarpmaya

 

Aklın ezberini bozabilirsin

Patikadan yollar açarsın eskileri kapatamasan da

Kalbinden ruhuna işlenmiş ezberini silemezsin,ama

Dağıtırsın ancak, tozu kalmasa,

İzi kalır anımsamaya

 

İnsan meyillidir mutlu sofraları unutup,

Kırılan tabakları hatırlamaya

Çünkü insanı büyüten

Bu değirmende öğüten

İnce ince eleyen

İçine işleyendir aslında


Büşra KANKURT

( İçine İşleyen başlıklı yazı Kankurt tarafından 9.02.2024 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.