Online Üye
Online Ziyaretçi
Nostaljik bir şiirimle günü anıyorum...
Deprem
Azrail geçti telaşla yanımdan
Rüzgarı düşürdü beni taş merdivenden
Bastıkları yer ayaklarının altından alınan
Damları çöküp altında kalan kimbilir
Kaç kişinin canını almaya gidiyordu hızla
Bir anda yayılan ölümün keskin kokusunda
Karanlıkta toz toprak içinde soluk alamazken
Yetim kalanın
Eşini arkadaşını arayanın
Evladını kaybeden anne babanın
Sevenin sevdiğinin arkasından
Gördün mü sel olan gözyaşlarını
Çığlıkları duydun mu?
Çığlıkların içinde yıkılmış evlerimizi
Gördün mü karda kışta perişan halimizi?
Çıkan yangınları
Denizden gelen dev dalgaları
Almışsın yanına yakınlarımızı
Gördün mü sergilenecek
Yılın fotoğrafı seçilecek anları
Söyleyin öküzlere
Bombalarla kırmasınlar fayları
Sallamasınlar başlarını...
Barbaros İrdelmen