Şu Dünyada
Hüznün gök
gürültüsüydü ekim
Kasımda düştü henüz
yağmurlar
Alın yazımda yoktur
belki kimselerde evim
Nasipten öte düşmez kalbe sevdalar
Kime açtıysam kalbimi
Ürküttüm sert
vuruşlarımla
Belki oldum bir yokuş
Yordum sert
yamaçlarımla
Manzaranın en tepede
olduğundan bihaber
Ah şu modern çağ
Vah ki modern sevgiler
Tutunduğum nice
dallar çürüktü düştüm
Yol arkadaşı olmaktan
söz edenler,
İlk duraktan evvel
indi şaştım
Yıkılan güven
kulelerimi,
Örmek kaldı yeni
baştan
Üstüne halel
getirilen hayallerimi,
Kurmak kaldı sil
baştan
Bayatlamaya yüz
tutmuş güvenimi,
Tazelemek en baştan
Olmaz dediklerimi
izledim
Hem de seyri sefada
Gitmez dediklerimi
uğurladım
Umulmaz zamanda bir vedada
Bitmez dediklerimi
bitirdi Yaratan
Hem de samimi bir
duada
Nasıl asla derim ben
şimdi,
Mümkünatı bol şu
dünyada?
Büşra KANKURT