Kalp Atarken Yazmak ve Filistin’e Varamamak!
Kalp atarken yazmak, karşındakinin kalbinin olmadığını
bilerek merhametle yaklaşmak ne kadar zor! Yazarken, bu duyguları hissederken,
hissettiremediğimiz için üzgün olmak yerine, gözlerimden birkaç damla akıtarak,
anlayacak olanlara yazıyorum.
Filistin'de yıllarca kan dökerek masum insanları
gözünü kırpmadan, kadın çocuk demeden bir köpek gibi boğazlayarak,
öldürmeyi seçenler ve onların yandaşı Amerika ve diğer şereften yoksun olanlara,
bu şerefsizliğini bildirecek bir yiğit Rabbim izni ile çıkar diye beklerken,
binlerce masum çocuk kadın, erkek bombalar altında canını Hak Rahmana teslim
ederken, bizlerin sadece kınama ve telin ederek buna sessiz kalmamızın hesabını
Rabbime nasıl vereceğimizi de kara kara, ıstırap içinde düşünmekteyim!
İnsanlık
hala İsrail’in yaptığı zulme sesiz kalırken, bizler ''Müslüman’ım'' derken, iman etmenin gereğini yapmadan, sessiz kalmamızı anlamış değilim ve buna ben de
dahilim. Sadece sizler gibi yüreğimi yanıyor, sancılar içinde gözyaşı
dökebiliyorum sadece!
Karşımızda aç itler, gözümüzün içine baka baka Filistin'e bombalar yağdırırken, içimizden bir tane kurt ya da aslan çıkarak onları
parçalamasını beklemek, kokuşmuş beyinlerinin içine bomba yerleştirerek
parçalamasını beklerken, bu ıstırap dolu beklemek, sancılar içinde kıvranmak çok zor!
Rabbimden bitmeyen umudun ve sabrın gölgesinde anlatmak
inanın ki çok zor!
70 Yıla yakın İsrail şerefsizi, yandaşlarının desteği ile Filistin'deki kardeşlerimizi vuruyor ve hiç kimse çıkıp da buna “Teröristsin” diyemedi
ve hala da diyemiyor, Peki biz iman eden Müslümanlar olarak, dünyada bir avuç, şereften yoksun olan bu şerefsizlere haddini neden hala bildirmeden seyirci
kalıyoruz?
Buna seyirci kalmak, kınamak, telin etmek Müslümana yakışmaz,
çünkü karşımızda masumları öldüren şerefsizler ordusu varken, sadece üstlerine
yürümek düşerken hala neyi bekliyoruz ki?
Her zaman Rabbim ebabil kuşunu
göndermez. Bizler de ebabil kuşu olup başlarına ateşi yağdırabiliriz.
''Biz buradayız.'' desek de, ne
buradayız ne oradayız. Sadece seyirciyiz, elleri kolları fikri zincirlenmiş...
Yazıktır, günahtır. Artık yeter! Yok mu üstlerine yürüyecek bir Selahattin Eyyubî?
Allah aşkına, az Müslüman olduğumuzun bilincine, şuuruna varalım da öyle hareket
edelim. Ölümleri normal ve sıradan bir olay gibi görerek, bombalamaları vak'a-i adiyeden sayarak sessiz ve duyarsız kalmak nereye kadar?
Filistin yerle bir edildi zaten, kalan bir avuç da yok edilecek.
Rabbim sen yetişesin
biz bittik. Sen her şeye yetensin, vesselam.
Mehmet Aluç