Uyku tutmuyor gözlerimi şair
Sinedeki gizler aralar kirpiklerimi
Ruhumun yanık izlerinden iz sürer zihnim
Kahrolası saatler geçmeyi bilmez
Darmadağın olurum o uzun gecelerde
Sanki kaybolmuşum en ezelinden
Kaybolduğum karanlığın içinde bil ki
Bir tek yalnızlığım tanır beni...
Ölümün kokusu yayılınca geceye
Kefeni anımsatır beyaz sayfalar
Titreyen ellerimle kaleme sarılır parmaklarım
Mürekkebinden kan damlar
Hüznün tonlarına boyarım dizeleri
Cümlenin en derin manasına gömerim düşlerimi
Umudumun bittiği yerde
İşte o zaman!
Güneşi söndürürüm ben
Kim bilir belki bir gün yeniden filizlenirim
Ya da yeniden doğarım güne...
Kimi zaman yenik düşerim öfkeme
Beyaz sayfaları yırtar atarım
Kırarım kalemi
Tutamadığım yeminler içerim
Ardından tutkuma esir düşer
Yeniden ve yeniden yazarım
Bir bakmışsın ki
En kara kışlara getirmişim baharı
Yaralı güvercinleri iyileştirmişim
Parmak uçlarımdan uçuşurken kelebekler
Ben dünyanın merkezine aşkı koyar
Şehir ve caddelerine sevda çiçekleri ekerim
Unutma!
Zamanın zamansızlığında
İşte öylesine karaladığım
Bir kaç cümleden ibarettir yazdıklarım
Belki okudukların şiir değil
Belki ben de şair değilim...
Hatice Olkuner
(
Ben Şair Değilim başlıklı yazı
33GüNeŞ tarafından
12.06.2023 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
