Bir yangýn vardý görsen, manasýnda neminde,

Demek ki gözlerime, bakmayý bilmiyorsun.

Vuslatý yakýyordum, hasretinin deminde,

Usul usul özlemle, akmayý bilmiyorsun.

Mecnun deðildim amma, hiç etmiþtim ben onu,

Ben   ukala  deðilim ,  bizle   ilgili   konu,

Sabýr  taþlarý çatlar, sanma ki yoktur sonu,

Tespih edip sevdayý, çekmeyi bilmiyorsun.

Eðer ki baksa idin, saf tutardýk aþka biz,

Bir yürekte tutuþur, yetmezdi nefesimiz,

Tarihin   yapraklarý,   anýlarda  kalýr   iz,

Anladým sayfalarý, ekmeyi bilmiyorsun.

Arada  kýzmak  gerek,  edalara   nazlara,

Türküler  döþeseydin,  aðýt olup sözlere,

En ulvi sözcükleri, name name sazlara,

Notalarla birlikte, çakmayý bilmiyorsun.

Bak deðiþti dünyamýz, yatan kör kalkan þaþý,

Aç  geziyor    mahalle,   yetiþmiyor  maaþý,

Neyleyim söyleyiver, çile  sardýðým  yaþý,

Umuduma bir çýra, yakmayý bilmiyorsun.

Hercai  bir düþ  için, heba  etme  hayatý,

Sevgi ek  sen  dünyaya, Ademin nasihatý,

Eksik  etme  dilinden, zikri ve  selavatý,

Allah’ýn huzurunda, çökmeyi bilmiyorsun.

Derdini sebat ile dökmeyi bilmiyorsun…

Adem Efiloðlu