KUÞAK ÇATIÞMASI


Babam benden memnun deðildi, ben oðlumdan. O benim kusurlarýmý sayar dururdu ben onun. Anne kýzýndan þikayetçi, kýz annesinden. Dünyanýn kuruluþundan beri böyle sürüp gitti bu.

Babasýna ilk isyan eden Kabil’di ve bir kýz uðruna kardeþini katletti. Hem babasýna karþý geldi, hem Allah’a. Putperest oldu. Peygamber oðlu olmasýna raðmen Allah’a asi olmaktan kurtulamadý. Sýrf güzellik uðruna kendisine yasaklanan ayný batýn ikiz kardeþiyle evlendi, bu yüzden öz kardeþinin katili oldu. Bu olayda kendine göre haklý gerekçeleri vardý. Babasýnýn cennette yasak meyveyi yemesi sonucu yeryüzüne düþmüþtü insanlýk. Ýlk itaatsizlik buydu ve burada da kadýn faktörü büyük yer aldý. Ýblis kadýn yoluyla nüfuz etti Adem’e

 
Ýblis ezeli düþmandý. Ve ademoðullarýnýn bütün anlaþmazlýklarýnda hep o yer alacaktý. Aslýnda büyük düþman insanýn içindeki þeytandý. O nefisti ve insan onunla imtihan olacaktý. Gerek kiþilik çatýþmalarýnda, gereke kuþak çatýþmalarýnda, gerek aile içi çatýþmalarýnda hep o etlen olacaktý. Baþ aktör oydu.

Aile içi çatýþmalarda, toplumsal karýþýklýk ve kargaþalarda da hep o vardý. Ýç ve dýþ düþman. Mevlana buna dost görünen düþman adýný takmýþtý. Bu düþman içimizdeydi ve bize dost görünüyordu. Dýþ düþmaný iþe göremiyorduk, ama tüm iþlere o karýþýyor, her olayda onun parmaðý bulunuyordu. Ýþte kuþak çatýþmasýnda da bu iki düþmanýn parmaðý vardý, üstelik bu iki düþman birbirinden baðýmsýz deðildi. El ele vermiþlerdi. Her þeyi beraber planlýyorlardý.

Ailelerde çatýþma vardý. Her olay ve olgu bu çatýþmaya kapý açýyordu. Oðul babaya düþmandý, kýz anneye. Kardeþ kardeþe düþmandý, komþu komþuya. Bir hiç yüzünden kavgalar çýkýyordu. Bu kavgalar ölümlere neden oluyor,ölümler kan davalarýna yol açýyor, kan davalarý yýllarca sürüyordu.

Bu kavgalar sonucu nice ocaklar sönüyor, nice acýlar yaþanýyordu. Hep bu trajedinin bir yansýmasýydý olup biten. 
Ýþte dünyanýn baþlangýcýndan beri bu güne kadar ayný çatýþma sürüp gidiyor. Ve daha da sürecek.Bu çatýþmayý kim nasýl durduracak. Bu çatýþmanýn durmasý için ne yapacaðýz. Nasýl bir arabulucu olacaktý. Babam beni tembellikle suçluyordu ben oðlumu suçluyorum þimdi.Babambeni düzensizlikle suçluyordu ben oðlumu suçluyorum. Babam beni müsriflikle suçluyordu ben oðlumu suçluyorum þimdi.

 
Herkesin kendine göre haklý gerekçeleri var benim de oðlumun da. Kýzla annenin de durumu farklý deðil. Bu çatýþma orada da ayný þiddetiyle sürmekte. Karý koca arasýndaki çatýþmayý burada ele almayacaðým.

Ýnsanoðlu bir çatýþma içinde doðdu, yaþadý ve öldü. Kimsenin kimseyi beðenmediði, herkesin baþkasýný hizaya getirmeye çalýþtýðý bir dünya bu. ‘Onlar ki laf ile verirler dünyaya nizamat/bin türlü teseyyüp bulunur hanelerinde’ diyen þair tam da bu noktaya parmak basýyor. Evet, herkes muhatabýnda buluyor hatayý, suçu ve kendisine toz kondurmuyor. Empati yapan hiç mi hiç yok. Herkese göre baþkalarý cehennem. Oysa herkes kendi içinde barýndýrýyor cehennemini ve odun atýyor her an kendi ateþine.

 
Kuþak çatýþmasýnýn da kaynaðý bu. Aile içi çatýþmanýn da, toplumsal çatýþmalarýn da. Hep kusuru baþkalarýnda aramanýn sonucu bu. Hep baþkalarýný düzeltmenin anlamsýz çabalarýnýn sonucu bu. Ýþler bu noktaya gelince savaþýn baþlamasý kaçýnýlmaz oluyor. Oysa herkes kendine baksa ve aynayý kendine tutsa, hatta baþkalarýný ayna bilse mesele kalmayacak. Baþkalarý hatalý diyen kendine dönüp hatayý kendinde arasa her þey hallolacak. Kuþak çatýþmasý da bitecek aile içi çatýþma da, toplumsal kargaþa da… Bu konuda en iyi örnek olan Allah dostlarý ve onlarýn yaþama biçmini baþka bir yazýda ele alalým.

Ahmet Kemal