Online Üye
Online Ziyaretçi
Bir elleri vardı. Utandığında kapatmaya korkardı
Gökyüzüne sadece sıkıldığında bakardı
Neden diye sorduğumda susar
Öylece uzaklara dalardı gözleri
Çok derin bir kızdı
Anlatacak çok şeyi vardı aslında
Ama nedense konuşmaktan korkardı her defasında
En çok sessizliği severdi
Zaten öyle herkese de ilişmezdi
Bu kadar ketum olma dedim bir kere
Keşke demez olaydım dedim dilime
Ama ok yaydan çıkmıştı bir kere
Yavaş yavaş içindekileri dökmeye başladı
Kalbi sızlayıp gözleri yaşlandı
Ne yaptın diye kızınca kendime
Zincirlerimi yıktın der gibi baktı gözlerime
Sus diyemedim. Diyememiştim ona
Öylece kalakaldım anlattıkları karşısında
Bir süre sessizlik oldu
Bugün zaman donmuştu
Sessizliği o bozdu
İşte dedi içimdeki sırrımdı konuşulmayanlar
Hele bir de var anlatılamayanlar
Söylesene nasıl konuşturdun beni
Oysa ben sadece yorumlamıştım kendisini
Elini uzatıp teşekkür etti bana
Rahatlamış bir halde kalktı ayağa
Memnun görünüyordu halinden
Şikayetçi olmamıştı söylediklerinden
Ben bir şey diyecektim ki
Lafı dikti boğazıma
Sonra dedi sonra
Sonra konuşalım bir daha
Başımı salladım olur anlamında
Ve öylece ayrıldık
Sonra-sonra bir daha