Online Üye
Online Ziyaretçi
ŞİİR İÇİMDEKİ KASVETE TANIK!
İçimde büyük bir kasvet
Kaç gündür geziniyorum
Kelimeler arasında
Yok gelmiyor kelimeler dile
Bir girdap içinde sanki
Dibi karanlık, çekiyor beni de içine
Gökyüzü de bana küsmüş gibi
İçimdeki kasvete ortak
Pis gri…
Pis gri!
Evimin önünden akan dereye mi karışmış
Onun da ruhu bulanmış
Göremiyorum dibini
Yağmur yağıyor
Damlaları derenin suyunda yitiyor
Derenin pis gri suyu mu damlaları içine çekiyor
Yoksa göğün grisi mi yağıyor
Bilmiyorum…
Ama biliyorum,
Tabiat ana, bugünler de içimdeki kasvete eşlik ediyor
Böyle havalarda yaşamaya hevesim bile kalmıyor
Okkalı bir küfür savuruyorum havaya
Kurşun olup delsin havayı istiyorum
Bu havayı delsin
Beni güneşe kavuştursun…
Ve benim içimde
Göğsümün orta yerinde
Acı içinde kıvranan gönlüm
Nefes alsın
Tekrar tutunsun hayata
Yaşamaya başlasın
Söylesenize diyorum gri olan her şeye
Gökyüzüne, yağan yağmura ve gri akan dereye yani
Söylesenize, kimin hakkı var bana bunu yapmaya
Gönlümde derin yaralar açmaya?
Bilmez misiniz, gökten akan yağmurdan çok akıyor yaşım
Bağırsam
Sesim bütün gökyüzünü kaplasa
Şimşek sesimden korksa
Ve rüzgar esmese
Yağmur dursa
Hava insafa gelse
Gelse…
Bilirim, onlar insafa gelir de beni bu acıya sürükleyen
gelmez insafa …
Okkalı bir küfür savuruyorum havaya…
Sus diyorum deli gönlüme
Bunlar hep güneşin suçu, biliyorum…
Güneş bir çıksa…
O zaman seveceğim yaşamayı da
Olmuyor …
Güneş,
Yaz bir kenara
Senden bir avuç yaşama sevinci alacağım var
Sen unutma
Ben unutmayacağım, bilesin…
20.1.2023
Kader Yılmaz