Ruhumda Esen Rüzgâr
Ruhumda esen rüzgâr bugün
durmuş esmiyor, lakin yarın eser. Efkâra düşmeme hiç gerek yok, kara kara
düşüneceğime beyaz beyaz düşünürüm beni kim engelleye bilir Rabbimden başka? Vermişse
duygu ve hisleri aç kapısını diyorsa açarım izni ile inşallah. Karşımda kimse
olmasa da gönülden gönüle yazarak, köprü kurarak buluşuyoruz. Öfke beklese de
sırasını gönlüm, arama alma içeriye sokma diye fısıldarken duyarım Rabbim
yardımıyla. İklimlerden kışsa baharı beklerim, bilirim Rabbim getirecektir. Olmayan
beni bulmayan sarmayan için kafamı yormam, olacak olan gelir bulur beklediğimde
bir yerde mutlaka bekliyordur, bekleten Rabbimdir imtihanım için sınıyordur
şükür.
Gönül aşkla yaşarken hasret iline düştü, hala oradayım lakin aşkla o içinde var ben nasıl hüzünlenirim? Mazide kalan bir parçam, hasret içinde mazide kalsa da ben aşkın verdiği mutluluğu, çiçek kokuları içinde koklamayı severim hasret ilinde şehrinde yaşamak payıma düştü ise, düşüren Rabbim ise mutlaka bildiği vardır tek bilende Rabbimdir ”eyvallah” der şükür ederim. Sefa bu alemde değil öteki alemdedir bilirim, inşallah buna erişenlerden oluruz Rabbimin rahmetiyle gerisine ne gerek var bugün varız yarın yokuz, yani bir varmış bir yokmuş misali, vesselam.
Mehmet Aluç