1
Bazen yüksek sesle, anlamak lazım,
Aşk ile mısralar, dizesin şair.
Toplum suskun düşse, canlanmak lazım,
Neden dudağını, büzesin şair.
Hakikat yolunda, çağlayan ol da,
Anlamsız sözleri, bağlayan ol da,
Öksüzle yetimle, ağlayan ol da,
Gidip köşelerde, sızasın şair.
Eyvallah etmeden, hiçbir makama,
Yanlışa sırt döner, sanırsın âmâ,
Harfleri kurşundur, her intikama,
Çekinmez sözleri, yazasın şair.
Elbet aşkı anlat, aşktır kıblemiz,
Eşsiz ve benzersiz, köşktür kıblemiz,
İçimizde bitmez, meşktir kıblemiz,
Ruhları kıbleye, kazasın şair.
Cümleler elinde, asmaya tabi,
Karanlık şiirle, küsmeye tabi,
Eğer hicvedersen, esmeye tabi,
Elbet yanlışlara, kızasın Şair…
Sen ki nice dağı, delip geçen ol,
Bardak
zehir dolsa, korkma içen ol,
Terazide hakkı, hakla ölçen ol,
Sözünle oyunlar, bozasın şair.
Âdemi anlatır, şair olanı,
Ne bilsin bunlardan, naçar kalanı,
Durdurasın şair, zulmü talanı,
Zalimin başını, ezesin şair.
Âdem Efiloğlu