Online Üye
Online Ziyaretçi
Adımların;
Bu şiire düştüğünde
biraz dur;
Kendine selam duran
imgelere süsledim
Enerjisi fazla gelmiş
gökyüzünü
Az bekle toplayıp
geleceğim…
Suretin;
Arada biraz da zoraki
çıkıyor şiir
İlhamla kavgalıyız
epeydir
Kalem yapıştıkça
parmaklarıma
Yüzüne düşen bin parça
ay
Doyamadan öleceğim…
Gözlerin;
Gelincik tarlalarını
süslüyor
Yosun düşmüş rengiyle
En vurucu yerindesin
hedefinin
Bakışlarınla eziyorsun
yüreğimi
Geceden çaldığım
yıldızları serptim üstüne
Haydi biraz gülümse…
Saçların;
Ne zaman esse rüzgâr
Uçuşan başakları kıskandırırsın
Seyrine dalıp
Dünyayı ikiye
bölüyorum
Yarısı sen…
Gidişin;
Camların buğusuna
yazıyorum adını
Bir şarkı kendinden
geçiyor her defasında
Zemheri koşuyor
üzerime doğru
Artık daha bir
üşüyeceğim
Artık tesellisi yok
gözlerimin…
Şimdi ben;
Altı çizili kocaman
bir yalnızlık dolaşıyor adımlarımda
Parmaklarımın ucu aşınıyor şiir adlı dilberle
Nasıl anlatsam
Çocukluğumdan kalan korkularımla
Toprağın kokusuna âşık
oluyorum
Yıllardan iki bin
yirmi iki, ekim
Artık patiska kumaştan
beyaz kefendir elbiselerim…
Adem Efiloğlu