Mirasý olmayan çocuk, bir ana babaya mirasçý olabilmek için o ana babadan doðmak; o ana babadan doðanlarla ve o ana babayla yatmamak zorundaydý. Yeni mirasçýlýk kendisinde doðulan ana ana baba ve o ana babadan doðanlarla yatmama kapsamýnda bir aitlikti.  Bu da þimdiki evli eþler gerçeðiydi.

Geçmiþ dönemlerde kolektif alana mirasçý olma iþi; o yalýtýma alan da totem kardeþ olmanýza; grup aiti kiþiler ile yatmanýza ve o grup organizasyonuna katýlmanýza baðlýydý. Yani totem dönemdeki “mirasçý olma” iþini, köleci sistemdeki gibi mal mülk sahipliði özelinde deðil, kolektif alan genelinde beliriyordu.

Totemdi miras öncelikle yalýtýmlý ortamýn belirleyiciliðiyle ve yalýtýmlý ortam saðlamasýna göre belirleniyordu. Oysa þimdiki mirasýn önünde özel mülk sahipliði ile mülk sahibinden doðmayý garanti eden özel çocuk sahibi olmanýn meþruiyeti ve meþruiyetle haram helal engel modeli vardý. Yani özel mülk,  ancak özel doðumlarýyla özel olan çocuklara verilirdi.

Unutmayýn ki köleci sistem kendisinden önceki totemi ve ittifaký sistemin; köleci sisteme göre deðiþen dönüþen intikalleriyle ve köleci sistemin kendi zýt durumlarý ile vardý. Köleci sistem bilse de bilmese de kolektif geçmiþ, köleci sistem içinde geçmiþin biliþim memleriydi.  Kýsa söylersek özel doðumlar ancak özel evliliklerle olurdu. Özel evlilikler çok büyük oranda doðacak olan çocuðun;  mirasý olan babadan doðmuþ olmasýný ve baba mirasýný garantilerdi.

Mirasý olmayan ana baba, olsa da olurdu. Olmasa da olurdu. Nesli sürdüren kurallar mirasa baðlý akan süreçler deðildi. Zina, piç gibi suçlayýcý kavramlar ana baba miraslý sürecin kendine özgü köleci kurala aykýrý doðan çocuklarý mirastan dýþlayýcýlýktý.

Totemi ve ittifaký süreçteki gibi Aitte olmak için çocuðun mirasçýsýyla yatmasý gerekmiyordu. Aitlik gruba aitlik deðil, mirasý olana aitlikti. Çünkü bu durum; “mirasý olan ana babadan doðma” söylemli garantiyi yok ederdi. Çocuk mirasý olan ana babanýn doðuraný ve doðurtaný deðil; doðurulanýydý. Bu gibi kurallar nedenle ebeveynler çocuðuyla, çocuklar da ana babalarýyla yanlýþlýkla yatmayacaklardý.

Köleci mantýk içinde özel mülk ve özel mirasçýlýðýn korunmasý en önde gelen beliriþle, ahlak normu olacaktý! Kolektif emeðin mirasý belirleyecek olmasýna atýf yoktu.” Karþýlýklý emekler olma” bildiriþimi yerine geliri olma söyleniyordu. Emek sadece alýn teri diye söylenen muðlaklaþtýrmaydý. Bilinciniz ve buluncunuz da yargýlarýnýz da bu gibi özel mülkün, özel mirasçýlýðýn korunumuna göre þekilleniyordu.

Ýnsan Ýlahlarýn ikinci kuþaktan çocuklarýydý ve insan ilahlarýn mirasçýsýydý. Oysa þimdi mülk sahipli El düzeni içindeki köle insan; hem kuldu, hem zulmün ve yoksulluðun mirasçýsýydý. Hem bu düþmüþüyle insan, kurulu düzene baðlýlýðýn kulluðuyla övünüyordu!

Ýlahlar hem tüzeli, oluþtu. Hem tekil kiþilerdi. Daha açýðý insan ilah tüzeli sine zorunlu mirasçýydý. Ýnsana kendi suretini verenler ittifakýn ilahlarýydý. Ýnsanlar ilah suretindeydiler. Ýki ayrý grup ilahýnýn çiftleþmesinden doðan ruh suretlerdi. “Onun biçimini tamamladým, ona ruhumdan üfürdüm.”