Þafaða Daha Çok Vakit Varken

Kimisi sevmek için kaçarken, düþtükleri çukurlarý gördüm, içinden çýkamaz hale gelirken, Uzatýrken elimi görmezden gelenlerin çok olmasý beni yolumdan alýkoyamaz ki, benim görevim elimi uzatmak Rabbim yardýmýyla, tutunan tutunur, tutunmayan çýrpýnmaya devam eder. Ben kendimi bir þey sananlardan deðilim, hakka kul olmayý bazen beceremeyen aciz bir kulum… Yürekleri yüreklerin merkezi bildim sevdim, sevmeyenleri de sevmeye devam ettim ta ki insan hayatýna müdahale etmeyene kadar. Bazen sözleri dikenli oldu bazen bakýþlarý, ben mýsralarý dizdim önüne aþk kokan, uygun görmediler kendilerine sýrtýný döndüler ben yoluma devam ettim.

Ýstediðim neydi birazcýk coþku neþe, mezara girin demedim, gece ay ýþýðýnda gökyüzüne bakarak yýldýzlarý izlerken, geceye karanlýða yýldýz gibi doðalým dedim, yaþamak bu deðil miydi? Yanlýþ mý biliyordum ki buna gýpta edilerek bakýlmadý? Olsun ben gýpta ederek baktým… Zaman zor zaman ahir zaman imtihanýmýz zor, þafaða daha çok vakit varken, yüreðimin mumunu yakarken geceye iþte þafak söktü sayýlýr, yolum þafaða doðru çýkarken karanlýklarý kim takar ki? Yolda yürümeye talep etmeyen olsa da ben taliptim yalnýzda olsa lakin Rabbim hep benimleyken nasýl yalnýz olabilirdim ki bin kere þükürler olsun.

Duygu ve hislerim aþkla harmanlanýrken Rabbime þükür aþkla sevmeyi nasip etmiþken, dilaltýndaki acý sözler nasýl yaralasýn yýkýlmaz yüreðimi Rabbimle aþkla yürürken? Dik yokuþlar nedir ki çýkmayý seçen aþkla seven Rabbi ile olan için? Baðdaþ kursa da az acýlar dert ve kederler, bunlarý gönderen Rabbimin arkasýnda devasý varken kim takar ki aklýna koluna? Ýnsanlarla konuþurken pek cüretkâr olmasam da dilim döndüðünce anlatýrým zorlamam… Yazmak madem görevim oldu yazarým Rabbim yardýmýyla, bazen hayatta ters mantýkla yaþayanlarýn umutsuz manasýz sözleriyle yaþadýðýna þahit olsam da onu deðiþtiremesem de dualarým onlarýn deva bulmasý içindir, vesselam.

Mehmet Aluç