1
Dünya'ya Tersten Bağlanmak
Bir hayattı, ağladık durduk.
Acı da neymiş? hepsini biz uydurduk.
Hatırla yolcu, çok kudurduk.
Neredeyse kendimizi öldürüyorduk.
Kendini yiyip bitiriyor varlığımız,
Çığlıklar hep bir yana...
Ezgilerle yankılanıyor hayatımız,
Sesimizi duyana.
İşte bi' kendimizi duyamadık,
İyiliği ve dostluğu rafa kaldırdık.
Sonra içimizdeki masumu suçladık,
Aslında biz hep kendimizi kandırdık.
Çok mu karamsarım ne,
Güneş'in önünü kesiyorum sanki.
Belki de çok karanlıktı Dünya,
Parayla kaplanmış gözlerimiz gibi.
Bir düzendir aldı başını gitti,
Dünya'nın hakimi insandı değil mi?
İyi bak yolcu şu son on yılda da,
Kaç insan açlıktan ölüp gitti.
Gerçeği bırakıp da yalana sığınma.
Herkes birbirini kandırsa da,
Her insan vuracak o karaya.
Eninde sonunda...
Yazarın