Kadın dediğin ilk temasta bir bebek
Müteakip dokunuşta genç bir kız
Tekamülen parmak uçlarında bir kontes
Final istişarede vahşi bir kısrak
Ve son noktada anne sevecenliğiyle dopdolu
Olabilmeli
Çok güzel ağlamalı kadın dediğin
Gözlerini yudum yudum içebilmeli insan
Çok da güzel gülebilmeli boncuk boncuk yaşlarla
Bakışlarında dans ettirmeli
Endamında secde ettirmeli
Küçük küçük sunmalı kendini
Naz yakışmalı
İşve coşmalı
Şımararak koşmalı
Kapris yapmasını bilmeli
Sevdirmeli hoyratlığını da
Kıskanmalı
Kıskandırmalı
Özgür olmalı, isyanını tadında vermeli
Asil yorumlarla bir nebze yaklaşmalı da hissi esarete
Güzel sevmeli kadın dediğin
Ben olarak sevmeli sanki bir adımda Klimanjaro’ya çıkmalıyım
Sen olarak sevmeli tut ki her hücresinde bir Audrey nefesi
Biz olarak sevmeli ayırmaksızın Juliet ve Mecnun misali
Ezcümle iyi sevmeli
Güzel sevmeli yahu
Ayşem, Fatmam, isminden bana ne ki
Ha benim Kayserilim, ha benim Konyalım
Ya da Çemişkezeklim veya Parislim
Ne fark eder gülüm
Harbiden güzel sevsin yeter
Aslısı, Leylası hep hikayelerde
Kısmen gerçek, kısmen tema, kısmen ilham
Kurbanım sana aşkım
Kurbanım sevgili eşim
Kadınım gibi sev beni
Kandırmadan sev
Yekten sev
Yani özetle
Kadın
Aşkı sevdayı bir yaşatmalı
Bir yoksun bırakmalı
Bir uyumlu yaklaşmalı
Bir aykırı kalmalı
Bir sana yanmalı
Bir senden kaçmalı
Taviz vermemeli
Ama
Bensiz olmaz da dememeli
İşte kadın